جوجيتسوي (Jiu-jitsu) برزيلي در حقيقت سبک پيشرفته جوجيتسوي ژاپني محسوب مي شود. اين سبک از هنرهاي رزمي، در واقع روش مبارزه به روي زمين مي باشد و هدف مبارزه اجتناب از دريافت ضربات لگد يا مشت مهاجم است.
در حاليکه سعي مي کند تا حريف خود را به نوعي در اختيار بگيرد. اگر مبارز بتواند، حريف خود را احاطه کرده و او را در چنگال بگيرد، ضربات فرد مهاجم کارساز نخواهد بود.
فايترهاي برزيلي معمولاً سعي مي کنند تا حريف خود را به زمين پرتاب کنند زيرا در اين حالت راحت تر مي توانند، ضربات لگد و مشت او را کنترل کنند. در اين مواقع از آنجا که مهاجم، ديگر نمي تواند از فنون پرتابي و از حرکت دستانش استفاده کند، نااميد شده و تسليم مي گردد. با در نظر گرفتن اين نکته که نود و پنج درصد از مبارزات رزمي سرانجام به زمين ختم مي شوند، يک فايتر تعليم ديده و ماهر برزيلي که فنون جوجيتسو را با تکنيک هاي سنتي خود در آميخته است خيلي راحت مي تواند حريف خود را شکست دهد.
از آنجا که انجام حرکات دفاعي در حالت خوابيده و به روي زمين نيروي بيشتري را مي طلبد، انجام فنون مبارزه جوجيتسوي برزيلي اين مزيت را دارا است که شخص مي تواند حريفان قدرتمند تر و سنگين وزن تر را به راحتي با شکست بدرقه کند.
فايترهاي برزيلي معمولاً از نيرو و قدرت حريفان خود عليه خودشان استفاده مي کنند. کليد اين موفقيت، توازن و تعادلي است که اين فايترها از آن بهره مند هستند. اين سبک هنرهاي رزمي در اوايل دهه 1900 توسط شخصي به نام هليو گراتيسه (Helio Gracie) پايه گذاري گرديد.
وي به تمام فنون هنرهاي رزمي مسلط بود و بدون توجه به مواردي همچون، اندازه، وزن و يا قطر ماهيچه حريفانش با آنها به مبارزه مي پرداخت و آنها را با شکست بدرقه مي کرد. اين روش مبارزه که به نبرد باز شهرت داشت توسط افراد خانواده و سپس شاگردانش ادامه يافت و امروزه يکي از نوادگانش به نام ريکسون گراتيسه، تکنيکي ترين مبارز اين سبک محسوب مي شود و با داشتن رکورد چهارصد پيروزي پشت سر هم و بدون حتي يک باخت بهترين فاتير جوجيتسوي برزيلي دنيا است