تاريخچه زندگي استاد بزرگ مريهه وشيبا
استاد بزرگ مريهه وشيبا









مُـریهه وشیـبـا، درسال ۱۸۸۳ در کشـور ژاپن دیـده به جهـان گشود و پس از هشتاد و شش سال عمر در سال ۱۹۶۹ دیده از جهان فروبست. وی درسبکهـای متعددی از جمله جوجیتسـو دارای مدرک بود و همچنین دربکـارگیـری از نیـزه و شمشیـر مهـارتی خـاص داشت. وی با تغییـر و تعـدیل برخی از فنون جوجیتسو، از آنها در آیکیدو استفاده نمود و فنون منحصر به فرد دیگری را نیز درهنر رزمی خود بکارگرفت.

آیکیدو نامی است که او برای هنر رزمی خود انتخاب نمود. این کلمه مرکب از سه جـزء آی، کی و دو می‌باشد که معنـای اصلـی آنها به ترتیب همـاهنـگی، نیـروی درونی و راه و روش می‌باشد. تلفظ آی به معنای هماهنـگی، با آی به معنای عشـق یکی است که مـریهه از هر دو آنها، در بینش این هنر رزمی بهره می‌جسـت



سال 1883 در تاريخ 14/12 در استان واكاياما شهـر تانابه از پدر و مادري بنام يُرُكو و يوكي بدنيا آمد .


سال 1890 در معبـدي در نزديكي خانه اش خواندن و نوشتن را در هفت سالگي آموخت.


سال 1896 در سيزده سالگي به مدرسه راهنمائي واكاياماكن داي ني جين چو رفت ولي س از يكسال منصرف شد .


سال 1897 در چهارده سالگي معلم چورتكـه شد و در اداره ماليات مشغول بكار شد.


سال 1901 در هجـده سالگي كار اداره ماليات را رهـا كرد و براي كار به توكيـو رفت .


سال 1902 در نوزده سالگي مغازه اي داير كرد و به تمرين جـودو پرداخت . بعلت مـريضـي به شهر تـانـابـه بـرگشت و هر روز در كوهستانها خود راقوي مي كرد و ازدواج كرد.


سال 1903 در بيست سالگي به خدمت سربازي در اُساكا رفت و آنقدر در كار تيراندازي و شمشير بازي مهارت داشت كه به او پيشواي سربازها ميگفتند . از استان اُساكا به استان واكاياما رفت تا در جنگ ني چي رو شركت كند و مرتب ورزش مي كرد.


سال 1909 در بيست و شش سالگي با نظر دولت در باره يكي شدن معابد مخالفت كرد و به پيروزي رسيد .


سال 1912 در بيست و نه سالگي از طرف دولت به پيشنهاد شد به هُكاي دو برود و او با پنجاه و چهار خانوار به هـكـايـدو منطقه مُن بتسو گون شي را تا كي گِن رفتند .


سال 1914 در سي و يك سالگي در روستاي كامي يوبِتسو كارهاي زيادي انجام داد و او را شي راتاكي ناميدند سال 1915 در سي و دو سالـگي در هتلي در اِن گارو بنام هي ساتا با استاد جودو تاكـدا سـوكـاكو آشنـا شـد و بـه ورزش جـودو پرداخت .


سال 1917 در سي و چهـار سالـگي در روستـاي كـامـي يـوبتسـو آتش سوزي بزرگي اتفاق افتاد كه او و همراهانش آنرا مهـار كردند .


سال 1918 در سي و پنج سـالـگي يكـي از مقامـات بالاي ارتش مُنبِتسو گون در روستاي كامي بِتسو شد .


سال 1919 در سي و شـش سالـگي در زمان مرگ پدر مريهه به شهر خود برگشت و در بين راه به كيوتو آيابه رفت و با كسي كه حاجت ميداد بنام دِگـوچـي اُنـي زابـورُ آشنا شـد.


سال 1920 در سي و هفـت سالـگي پس از مرگ پدرش همراه با خانواده اش به كيـوتو آيابه رفت تا در آنجا زنـدگي كند . در آنجـا به ورزش پـرداخت و باشگـاهي بنـام كـلاس وشيبـا را دايـر نمـود .


سال 1922 در سي و نـه سالـگي نـام آي كـي را براي ورزش خـود برگـزيد و به ديگـران ابـلاغ كـرد .


سال 1924 در چهـل و يك سالـگي همراه با دِگـوچي اُنـي زابـورُ به مغولستان رفت كه خيلي سختي كشيد .


سال 1925 در چهـل و دو سالـگي به همه گفت كه راه آي كي را با جديت دنبال كنند و در پائيز همان سال بـه دعوت دريـادار تاكِ شيتـا رئيس نيروي دريائي به توكيو رفت تا در آياماگُشو به تـدريـس آيكيدو بپردازد .


سال 1927 در چهل و چهـار سالـگي همراه خانواده خود به توكيو رفت و خانه اي اجاره كرد و همچنين مكـاني اجاره كرد و در آنجا به تمرين پرداخت .


سال 1929 در چهل و شـش سالـگي ، معلم ورزش دريا نوردان شد .


سال 1930 در چهل و هفـت سالـگي براي دايـر كردن كـلاسي به مِجي رُشي مُراچي آيي نقـل مـكان كرد و كلاسي داير كرد كه اجـاره اي بود در اين كلاس جيگارو كانو كه خود از جـودو كاران برجستـه بود شـركـت كرد و فنـون مُـريـهـه را از نـزديك مشاهـده نمـود .


سال 1931 در چهل و هشت سالـگي در شيـن جـوكـو واكـامـاتسـوچو كلاسي داير كرد كه نامش را كُبوكان قـرارداد و در آنـجا شـاگـردان زيـادي بـدور او جمـع شـدنـد .


سال 1945 در پنجاه و هفـت سالـگي از دولـت بورسيـه مي گرفت و مجلس ، مكاني بنام زايـدان هُجين كُبوكاي را داير كرد و آي كـي بـوجوتسو را ورزش آي كي ناميـد و در استـان ايبـاراكي محله ايواما كلاسي در بيرون از خانه خـود دايـر كـرد .


سال 1942 در پنجاه و نـه سالـگي ورزش آي كي را آيـكيـدو ناميد .


سال 1943 در شصـت سالـگي در استـان ايـبـاراكي محله ايـوامـا معبد آيـكيـدو را سـاخـت.


سال 1952 در شصـت و نـه سالـگي به شهرهاي مختلف سفـر كرد و آيكيـدو را گستـرش داد.


سال 1960 در هفتاد و هفـت سالـگي در تلويزيون ژاپن گـواهينـامه شي جو هُشو را در روز بونكا گرفت .


سال 1964 در هشتـاد و يك سالگي ( تابستان اين سال ) از طرف امپـراتـور ژاپن بخاطر آيكيدو ، مـدال افتـخار دريافت نمـود .


سال 1966 در هشتـاد و سـه سالـگي از كشـور بـرزيـل از كليـسـاي كاتوليك آپُستُ ليكا اُرتو دُشيا از طرف بالاترين مقام كليسا بهترين لقب كاتوليك ( آپست ليكا اُرتودشيا هـاكشـاكـو ) براي او ارسال شد .


سال 1969 در هشتـاد و شـش سالـگي بخاطر كار بزرگي كه انجام داده بود ( ابداع ورزش آيكيدو ) از استاندار واكـايـامـا مـدرك تـانـابـه شيـمييُ شيمين را دريافت كرد و از محله ايواما ، ايواماچو مييُ چُمين را گرفت و در بامداد يكي از روزهاي سال 1969 ساعت 5 صبح بـدرود حيـات گفت . روز قبـل از فـوت مـدركي بنام سيگُ اي كونسان تُ زويي هُـشُ را دريـافـت كـرد .

آی کی دو یک هنر رزمی بسیار پیشرفته در قرن حاضر است . بنوعی هنر هزاره سوم. آی کی دو هنریست که به هنرجویانش دید وسیع ،آمادگی جسمانی و روحی بالا ، اعتماد به نفس وحسن انسان دوستی وادب هدیه می نماید. درآی کی دو مدیریت افراد تقویت میشود . (چنانچه دوستان مایل باشند دراین زمینه اطلاعاتی کسب کنند میتوانند به کتاب مدیریت رقص تغییر صفحه 70 الی 72 مراجعه نمایند.) بسیاری از بیماریهای مفاصل ودردهای مزمن داخلی را مداوا ویا از شدت آن جلوگیری می نماید . پیشرفته ترین دفاع شخصی جهان گوشه ای از هنررزمی آی کی دو میباشد به همین دلیل اکثر نیروهای ویژه وامنیتی پلیس دنیا آموزش آی کی دو می بینند وبرای به کنترل درآوردن افراد خاطی از فنون آی کی دو اسنفاده می کنند. چون درآی کی دو بدون صدمه زدن به حریف با استفاده از نیروی حریف بر علیه خودش فرد مهاجم را کنترل می نمایند، فرد مهاجم هرقدر قویتر باشد آسیب بیشتری به خودش وارد مینماید. درآی کی دو هنرجویان یاد می گیرند درمقابل حمله باسلاح سرد مانند چوب ،چاقو وشمشیر ازخودشان دفاع نمایند . همچنین درمقابل اسلحه گرم از نزدیک دفاع نموده وحریف را خلع سلاح نمایند .البته رسیدن به این درجه مستلزم تمرینات مستمر میباشد. همراه با داشتن مربی دلسوز ومجرب