زمان جاری : یکشنبه 16 اردیبهشت 1403 - 3:04 قبل از ظهر
نام کاربری : پسورد : یا عضویت | رمز عبور را فراموش کردم


سلام مهمان گرامي؛
مهمان گرامي، براي مشاهده تالار با امکانات کامل ميبايست از طريق ايــن ليـــنک ثبت نام کنيد


آیا میدانید؟ ایا میدانید :





انجمن هنرهاي رزمي ايران
تعداد بازدید 269
نویسنده پیام
rasool آفلاین



ارسال‌ها : 77
عضویت: 13 /5 /1392
محل زندگی: اصفهان
سن: 24
شناسه یاهو: irantricking@yahoo.com
موي تاي
موی تای (به تایلندی: มวยไทย) به معنای مشت‌زنی تایلندی است و به همین جهت تای بوکس نیز خوانده می‌شود. این رشتهٔ ورزشی دارای قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال در کشورهای تایلند، برمه، کامبوج و مالزی می‌باشد. موای تای ورزش ملی تایلند و یکی از مهم‌ترین سمبل‌های فرهنگی این کشور است. روز ۱۷ مارس در این کشور روز موای تای نامیده شده‌است.
موای تای یکی از سبک های آزاد ورزش‌های رزمی است، مبارزات آن به صورت برخورد کامل و در رینگ برگزار می‌شود.
تکنیک‌های مشت در موای تای شباهت زیادی به بوکس غربی دارند و وجود فنون گلاویزی این رشته را به کیک بوکسینگ و ساواته نزدیک ساخته‌است. به دلیل این شباهت‌ها بسیاری از ورزشکاران موای تای در مسابقات کیک بوکسینگ، کی ۱، و سانشو نیز شرکت می‌کنند.
پیشینهٔ موای تای در ایران[ویرایش]

درسال ۱۳۶۸ موای تای توسط محمد توحیدی به ایران آورده شد. او دورهٔ آموزش ورزش رادر کشور هلند به پایان رسانده و به ایران مراجعت نمودند و در سال ۱۳۷۳ به صورت رسمی از طرف فدراسیون ورزشهای رزمی به رسمیت شناخته می‌شود و حالا هم تیم ملی موای تای به مسابقات گوناگون اعزام می‌شود.
سرود رسمی موی تای[ویرایش]

درسال ۲۰۱۱ در جریان مسابقات جهانی موی تای که به میزبانی ازبکستان در شهر تاشکند برگزار شد، فدراسیون موی تای این کشور آهنگ we are muaythai را پخش کرد که شعر آن به شدت مورد توجه مسئولان فدراسیون بین‌المللی IFMA قرار گرفت، تا جایی که درخواست کردند این آهنگ به عنوان سرود رسمی موی تای معرفی شود. این موضوع در سال ۲۰۱۲ طی مراسمی در بانکوک اعلام شد

امضای کاربر :
دريا از نباريدن بارون خشک نميشه
دوشنبه 14 مرداد 1392 - 01:35
نقل قول این ارسال در پاسخ گزارش این ارسال به یک مدیر
rasool آفلاین




ارسال‌ها : 77
عضویت: 13 /5 /1392
محل زندگی: اصفهان
سن: 24
شناسه یاهو: irantricking@yahoo.com

پاسخ : 1 RE موي تاي

امضای کاربر :
دريا از نباريدن بارون خشک نميشه
دوشنبه 14 مرداد 1392 - 01:39
نقل قول این ارسال در پاسخ گزارش این ارسال به یک مدیر
rasool آفلاین




ارسال‌ها : 77
عضویت: 13 /5 /1392
محل زندگی: اصفهان
سن: 24
شناسه یاهو: irantricking@yahoo.com

پاسخ : 2 RE موي تاي

انواع ضربات بوکس در موای تای
Cross) boxing) یا straight punch
Hook
Swing
Spinning Backfist
Uppercut
Cobra - Super Man - Flying




انواع ضربات آرنج در موای تای
Elbow Slash
Horizontal Elbow
Uppercut Elbow
Forward Elbow Thrust
Reverse Horizontal Elbow
Spinning Elbow
Elbow Chop
Double Elbow Chop
Mid-Air Elbow Strike


انواع ضربات پا در موای تای
Straight Kick
Roundhouse Kick
Diagonal Kick
Half-Shin, Half-Knee Kick
Spinning Heel Kick
Down Roundhouse Kick
Axe Heel Kick
Jump Kick
Step-Up Kick


انواع ضربات زانو در موای تای
Straight Knee Strike
Diagonal Knee Strike
Curving Knee Strike
Horizontal Knee Strike
Knee Slap
Knee Bomb
Flying Knee
Step-Up Knee Strike


انواع هل دادن (فشار دادن) با پا در موای تای
Straight Foot-Thrust
Sideways Foot-Thrust
Reverse Foot-Thrust
Slapping Foot-Thrust
Jumping Foot-Thrust
موای تای به معنای مشت‌زنی تایلندی است و به همین جهت تای بوکس نیز خوانده می‌شود. این رشته ورزشی دارای قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال در کشورهای تایلند، برمه، کامبوج و مالزی می‌باشد به همین جهت یک هنر دفاع شخصی سنتی است. ورزش ملی تایلند و یکی از مهم‌ترین سمبل‌های فرهنگی این کشور است



این هنر رزمی با بوکس متفاوت است زیرا در مبارزه آن، پاها، آرنج ها، زانوان و همچنین ضربات مشت به یک اندازه به کار می روند. بنابراین آن را می توان به نوعی یک هنر رزمی آزاد به شمار آورد. در یک رقابت تای بوکسینگ، پنج راند سه دقیقه ای وجود دارد که بین هر کدام از آنها دو دقیقه استراحت گذاشته می شود که مبارزات آن در رینگ برگزار می‌شود و از سوی بسیاری به عنوان خشن‌ترین ورزش رزمی یاد می‌شود.

تکنیک‌های مشت در موای تای شباهت زیادی به بوکس غربی دارند و وجود فنون گلاویزی این رشته را به کیک بوکسینگ و ساواته نزدیک ساخته‌است. به دلیل این شباهت‌ها بسیاری از ورزشکاران موای تای در مسابقات کیک بوکسینگ، کی ۱، و سانشو نیز شرکت می‌کنند.

می توان گفت که ریشه تای بوکسینگ را می توان در فرامین بودا هم پیدا کرد. آئینRam Muag یک آئین سنتی و روحی است که در آن اصول انجام نزد و قربانی برای خدایان، احترام به والدین و آموزگاران، دوست داشتن دیگران، شاه و وطن اجرا می شود. در این آئین و همچنین در هنگام مبارزات موسیقی نواخته می شود که البته اخیراً فنون بوکس غربی نیز به تکنیک های موای تای راه پیدا کرده و متدهای آموزشی و تاکتیک های موی تای تحت تأثیر فنون غربی قرار گرفته اند.

در پنجاه سال اخیر، موی تای شهرت بیشتری پیدا کرده و دستکش های مخصوص، وزن کشی و راندهای سه دقیقه ای در این مسابقات لحاظ می شود. به خاطر طبیعت خشن تر و تکنیک های زیباتر و موی تای، مبارزان این هنر رزمی از احترام بیشتری در بین طرفداران رشته های رزمی برخوردار هستند.

اسرار لگدهای کشنده ی موی‌تای

شما می‌توانید صدای تخریب ناشی از لگد قدرتی موی‌تای را بشنوید، حتی اگر واقعاً نبینید که استخوان پای لگدزننده به هدف برخورد نماید. اغلب متخصصان، این ضربه را به‌عنوان قدرتمندترین لگد در هنرهای رزمی رده‌بندی می‌کنند. نه به خاطر افسانه‌هائی درباره این‌که چگونه این ضربه دختان را می‌شکند و نیروهای فولادی را خم می‌کند. بلکه به خاطر تخریبی که هنگام اصابت بر قفسه سینه یک حریف ایجاد می‌نماید.
یودسانکلای فایرتکس یک استاد لگد قدرتی موی‌تای است، یک صاحب عنوان شورای بوکس جهانی در رده میان‌وزن و قهرمان استادیوم لومپینی که مبارزانی از ژاپن، ایران، آلمان، فرانسه، آمریکا، استرالیا و تایلند را ناک‌اوت کرده است. او قبول کرد تا اسرار لگد خود را با خوانندگان ما در میان بگذارد. پیش از این‌که بررسی روش‌های او را آغاز کنید باید بدانید که او یک مبارز چپ پا است، به این معنی که از پای چپش برای لگد قدرتی استفاده می‌کند. اگر شما یک مبارز راست پا هستید، وقتی روش‌های توضیح داده شده در این‌جا را می‌خوانید، خیلی راحت جای لغات راست و چپ را باهم عوض کنید.
● ۱۱ اصل قدرت
طبق نظر فایرتکس، ۱۱ اصل برای اجرای قدرتی این ضربه وجود دارد:
▪ از گام نقطه محوری استفاده کنید
پیش از آن‌که لگد بزنید، پای راست (جلو) شما یک گام به جلو و باز مختصر به راست برمی‌دارد. اطمینان حاصل کنید که این حرکت شما را به سمت حریف می‌برد. گام برداشتن را آن‌قدر تمرین کنید تا نقطه محوری اعضاء خود را بیابید. زیرا تنها پس از آن است که قادر خواهید بود تا قدرت لگد را رها سازید.
▪ پای ببر فرو می‌رود
سپس پای راستتان به زمین فرو می‌رود و پاشنه پا بالا می‌آید تا وزن روی سینه پا بیفتد. این کار یک نقطه محوری خلق می‌کند که لگن و بدنتان روی آن چرخش می‌نماید.
بسیاری از رزمی‌کاران سعی می‌کنند با بلند شدن از روی زمین لگد قدرتی را به‌صورت یک لگد پرشی اجرا کنند و یا این‌که پایشان را آن‌قدر محکم روبه بالا می‌گردانند که از زمین بلند شوند. هر دو کار اشتباه است. شما باید روی زمین بمانید. یاد بگیرید وقتی لگدتان را به سمت حریف می‌زنید سینه پایتان را در تماس با زمین احساس کنید.
▪ وزنتان را به جلو پرتاب کنید
از وضعیت خنثی و متعادل مبارزه‌ای خود، وزنتان را به لگد منتقل کنید. افرادی که سایر هنرهای رزمی را تمرین کرده‌اند، اغلب با این کار مشکل دارند. بسیاری از هنرها به شاگردان یاد می‌دهند که هنگام لگد زدن به عقب خم شوند. اما موی‌تای می‌گوید همیشه باید به جلو خم شوید و یا حداقل وزنتان را به جلو حرکت دهید. به همین علت است که مبارزان موی‌تای که ۵۵ کیلو وزن دارند می‌توانند همانند رزمی‌کاران ۱۰۰ کیلوئی لگد بزنند.
▪ پای جلوئی خود را همانند یک باله‌کار نگاه دارید
پس از گام برداشتن، پای محور شما باید به گونه‌ای صاف شود که بتوانید روی سینه پا شبیه حرکت یک باله‌کار بچرخید. بسیاری از تازه‌واردان موی‌تای برای اجرای لگد قدرتی وقتی باید کاملاً ایستاده باشند، چمپاتمه می‌زنند.
▪ یک عروسک خیمه‌شب‌بازی آویزان به یک نخ باشید!
از وضعیت ایستاده مبارزه‌ای، دست چپتان باید به‌صورت حمله‌ای و روبه پائین و تا جائی‌که ممکن است به پشت قوس بردارد. در همان زمان پای چپتان برای لگد بالا می‌آید. در حقیقت دست، پا را راه می‌اندازد، به گونه‌ای که گوئی پا به یک نخ متصل است و با آن به سمت هدف می‌رود و برمی‌گردد. نخ را با دست چپتان به عقب برگردانید تا پای چپتان به سمت هدف برسد. هرقدر حرکت قوسی دست، قوی‌تر باشد، لگدتان قوی‌تر خواهد شد.
مبتدیان اغلب دستشان را می‌اندازند، زیرا فکر می‌کنند دارند گاردشان را پائین می‌آورند و صورتشان را باز می‌گذارند. آن‌چه آنها نیاز دارند، توجه به تجربه موی‌تای است که یاد می‌دهد پا بلندتر و قوی‌تر از دست است. وقتی یک لگد قدرتی اجرا می‌کنید، این ضربه آن‌قدر محکم و سریع است که هر مشتی که ممکن است روی صورت شما بنشیند در مقایسه با آن بی‌اهمیت خواهد بود. به همین دلیل است که این اولین چیزی است که برای یک مبارز موی‌تای شدن باید بیاموزید.
▪ به هدف لگد بزنید
در بحث این‌که چه اسلحه‌ای به چه هدفی حمله می‌کند، تای‌بوکسینگ بسیار منحصربه‌فرد کار می‌کند. در مورد لگد قدرتی پای چپ با زاویه ۳۰ درجه یا کمتر بالا می‌رود، هدف دنده‌هاست، استخوان‌های کوچک قفسه‌سینه تنها چیزی که از آنها محافظت می‌کند، آرنج حریف است. در نتیجه باید با زاویه‌ای لگد بزنید که پایتان را قادر سازد به بالا و زیر مفصل حرکت نماید. این دقیقاً همان عملی است که باعث می‌شود لگد قدرتی موی‌تای همان لگد دورانی نباشد.
▪ با اسلحه خود حمله کنید
استخوان ساق پای چپ اسلحه شماست. از پشت پا استفاده نکنید. زیرا اگر این‌کار را انجام دهید به سرعت متوجه می‌شوید که چرا کاربرد آن توصیه نمی‌شود.
برای درک بهتر این‌که چرا ساق پا برای حمله به کار می‌رود، آن را لمس کنید و با نوک انگشتان تمام آن را بررسی کنید. متوجه خواهید شد که سطح استخوان درست زیر پوست سطح داخلی پا قرار دارد و عضلات و اعصاب در سطح خارجی مابین پوست و استخوان خوبیده‌اند. بهترین راه برای لگد زدن با ساق پا اینست که ساق پایتان را در زاویه ذکر شده بالا بیاورید. پشت پا با زاویه‌ای ۴۵ درجه روبه بالا قرار می‌گیرد تا تضمین کند با اسلحه‌تان به هدف ضربه خواهید زد.
در سایر هنرها مربیان اغلب لگدهائی را آموزش می‌دهند که از پشت پا و عضلات قسمت تحتانی ساق برای ضربه زدن به هدف استفاده می‌کنند و در آن انگشتان پا به‌صورت افقی یا حتی روبه پائین قرار دارند. انجام چنین کاری در یک مسابقه موی‌تای مطمئناً کارائی شما را کاهش می‌دهد و ممکن است منجر به آسیب‌دیدگی شود.
این‌جا این سئوال مطرح می‌شود: ساق پای خود را چگونه به‌عنوان یک اسلحه آماده می‌کنید؟ پاسخ ساده آن عبارت است از استفاده از روغن تای، بالشتک‌های چرمی تای، کیسه سنگین چرمی و یک حریف تمرینی خوب. غلتاندن اشیا روی پا، لگد زدن به درختان و تمام روش‌های دیوانه‌واری که احتمالاً در فیلم‌ها دیده‌اید، موی‌تای نیستند. روغن باید قبل و بعد از آن‌که صدها لگد ساق به بالشتک‌ها (میت) یا کیسه سنگین زدید استفاده شود. این کار شما را برای بهترین روش آموزش آماده می‌کند. در مبارزه وقتی استخوان انسان به استخوان انسان برخورد می‌کند هر دو طرف قوی‌تر می‌شوند. به عبارت دیگر برای ساخت اسلحه‌های قوی، باید آنها را در تمرین مبارزه‌ای سبک، تمرین مبارزه‌ای سنگین و مسابقه به کار ببرید. همان‌طور که معروف است، آهن، آهن را تیز می‌کند.

▪ سابای ـ سابای
یعنی باید راحت و شل باشید. لگد قدرتی بر پایه ساختار بدنی، امتداد استخوان و استفاده درست از وزن استوار است. کشش عضلانی مطرح نیست. این پیام به‌صورت سابای ـ سابای بیان می‌شود که به شما یادآوری می‌کند احساس، قلب و روح خود را راحت کنید.
پایه‌های اجرا: لگد قدرتی موی‌تای سابای‌ ـ سابای با افزایش قدرت تحمل آغاز می‌شود. شما باید یک بدن راحت و شل داشته باشید و این یعنی نفستان را در طی یک مبارزه حبس نکنید. کسب آمادگی صحیح، توانائی شما در تنفس منظم و نرم را افزایش می‌دهد. هدفتان در تمرین باید این باشد که قادر باشید پس از تکرار ۵۰ بار حرکت، یک مکالمه را انجام داده و سپس دوباره کارتان را ادامه دهید. باید نرمی را پیش از سختی، ضعف را پیش از قدرت و فروتنی را پیش از نیرومندی احساس کنید.
نقش دیگری که شل کردن عضلات در لگد قدرتی دارد مربوط به حرکت شلاقی تکنیک است. پای خود را همانند یک نانچاکو و لگن خود را به‌عنوان دستی که یک دسته آن را نگاه داشته است تصور کنید. وقتی لگن خود را می‌چرخانید، این کار پای شما (انتهای دیگر نانچاکو) را تاب می‌دهد تا به هدف بخورد آن هم قدرتی هک از لگن می‌آید نه از عضلات پا یا خم کردن زانو. وقتی یاد گرفتید چگونه پایتان را شل کنید و تاب دهید، می‌توانید یک انقباض عضلانی نهائی را به آن اضافه کنید.
برای استفاده از یک عمل متقابل وقتی دست چپتان به عقب تاب برمی‌دارد، باید شانه چپ خود را به جلو در امتداد صورت خود برگردانید. هم‌زمان لگن چپ را به جلو بچرخانید و پاشنه پای نگهدارنده راست رابه سمت هدف برگردانید. این حرکت چرخشی بسیار دشوار است، زیرا باید تمام اجزاء آن باهم کار کنند. اما اگر تمرین کنید تا بتوانید آن را اجرا کنید، خواهید آموخت که چگونه قدرت واقعی را تولید نمائید.


▪ گاردتان را بالا نگه دارید
به یاد داشته باشید که حتی اگر دست چپتان به پائین و پشت رفت، دست راستتان برای محافظت از گردن و سر آزاد است. اگر با یک مبارز موی‌تای دیگر روبه‌رو هستید، همیشه آماده دفاع در برابر یک لگد متقابل باشید. اگر با یک مشت‌زن طرف هستید، آماده دفاع کردن در برابر یک مشت که ممکن است سر راهتان سبز شود باشید.
▪ تکنیک را به پایان برسانید
لگد قدرتی موی‌تای شما تا زمانی که پایتان را درست پس از ایجاد برخورد نیندازید. اگر این اشتباه را انجام ندهید، می‌توانید لگد را اجرا کنید و در ادامه یک مشت چپ بزنید. البته بحث درباره این کار خودش یک مقاله دیگر می‌طلبد.
مو آی تای ورزش ملی تایلند

برای دانستن نتیجه به ریشه ها باید نگاه کرد .

گذشته را مطالعه کنید تا آینده را بشناسید .

هر که در هر کجای مشرق زمین و در میان آموزشگاه های رزمی مختلف بگردد هیچگاه نمی تواند گروهی را پیدا کند که روش مبارزه او از { کیک بوکسهای } تایلندی مرگبار تر باشد .

بسیاری از اساتید رشته های رزمی اذعان دارند که کیک بوکس تایندی یک فرد حرفه ای است .

که فقط برای زنده ماندن می جنگد .

{ مو آی تای } میراثی است که حدود 2000 سال در قلب مردم تایلند جای دارد .

کسانی که از این کشور دیدن کرده اند این موضوع را تائید میکنند .

در بسیاری از خیابانها و کوچه های تایلند جوانان را می بینید که در حال اصول مقدماتی این ورزش باستانی هستند .


سرچشمه { مو آی تای }

پادشاهی { سیام } که زمانی به جای تایلند نامیده میشد از دیر باز مورد حمله همسایگان خود بود .

این سرزمین واقع در جنوب شرق آسیا است .

و کشورهای { برمه در غرب } و { لائوس در شمال شرق } و { کامبوج در جنوب شرق } و خلیج { سیام } و مالزی در جنوب آن قرار دارند .

ورزش { مو آی تای } قسمتی از برنامه های ارتش بوده است و در آغاز ورزشهای چینی بیشتر نفوذ را بر { مو آی تای } داشته اند .

ولی تغییر زیادی کرده و قسمتهایی که مربوط به فنون مشت زنی سنتی بوده حذف گردیده است .

این مسئله همیشه به عنوان یک معما باقی ماند .

که چرا و چگونه این فنون چینی حذف شد .

و به چه علت بسیاری از فنون رزمی { مو آی تای } در هیچ کشوری یافت نمیشود مو آی تای به ورزش مرگبار شهرت دارد .

در ژاپن تای بوکسینگ به طور فوق العاده ای جای خود را در بین ورزشهای دیگر باز کرده است .

امروزه به جز تایلند ضربه های مرگبار آرنج ممنوع شده است .

به محض اینکه پسر بچه ای در تایلند شروع به راه رفتن کند مو آی تای را به او تعلیم میدهند .

معمولا 98 درصد جوانان تایلندی قبل از فراگیری خواندن و نوشتن تای بوکسینگ را یاد می گیرند .

در تمرین ها تاکید زیادی بر { استامینا } نیرو و بنیه شخص میشود .

در { پارا کونگ } اردوی تعلیماتی هنرجو باید روزی 10 مایل را بدود و بعد از استراحتی کوتاه در داخل رودخانه شنا کند .

و بعد از دویدن و شنا تمرین با کیسه بوکس است .

آنها ساعتها به کیسه ضربه می زنند و ضربه های متعدد لگد را هم تمرین میکنند و تمرین بعدی حرکات کششی است .

هنرجویان این تمرینات سخت را باید تا آخر عمر خود انجام دهند .

جنگجویان مو آی تای اعتقادی به طلسم دارند .

ایمان آنها به این مسائل ترکیبی از اعتقادات مذهبی و خرافی دارد .

یکی از این اعتقادات آن ها این است که هنگام مبارزه برگی به نام { نان } که

{ وان } تلفظ میشود را زیر زبان خود می گذارند .

و ایمان دارند که این برگ باعث محافظت آنها در برابر ضربه های پا و دست میشود .

مبارز یک پارچه یا ریسمانی به نام { کروانگ وانگ } به دور بازوی خود می بندند .

در بعضی از مسابقات از ورود زنان جلوگیری میشود .

آنها بدون دلیل منطقی عقیده دارند که زنها از خود امواجی متصاعد میکنند که بد شگون است .

ولی بعد از تشکیل لیگ بانوان در این رشته این عقیده صرفا شامل خانمهایی میشود که مبارز نیستند .

قبل از اینکه جنگجو شروع به مبارزه کند رقصی مذهبی به نام

{ رام مو آی تای } را انجام می دهد که هر محلی رقص مذهبی مخصوص به خود را دارد .

و به همین جهت تماشاگران بدون آنکه مبارز را بشناسند از رقص آنها متوجه میشوند که برای کدام محله است

امضای کاربر :
دريا از نباريدن بارون خشک نميشه
دوشنبه 14 مرداد 1392 - 01:39
نقل قول این ارسال در پاسخ گزارش این ارسال به یک مدیر
rasool آفلاین




ارسال‌ها : 77
عضویت: 13 /5 /1392
محل زندگی: اصفهان
سن: 24
شناسه یاهو: irantricking@yahoo.com

پاسخ : 3 RE موي تاي
تاریخچه موی تای بوکس تایلندی
مجموعه ای از همه رشته هاست یعنی در عین اینکه یک ورزش است نوعی مهارت رزمی سرآمد علوم و به طور غیر قابل انکاری یک نوع هنر است به مدت بیش از دو هزار سال از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است حتی ریشه های آن به فرهنگ چین قدیم رسوخ کرده و با آن در آمیخته است نوعی علم است که می تواند توسط افراد عادی مورد استفاده قرار گیرد و می تواند آنها را به دنیای شجاعت و نبرد معرفی کند ورزش موی تای در طول زمان پستی و بلندی های زیادی را به خود دیده است گاهی اوقات به عنوان یک میراث فرهنگی با ارزش تلقی شده و گاهی هم رو به زوال رفته است البته با توجه به حمایت از قوانین رزمی در دوران به خصوص در زمان های گذشته بوکسورها و یا کسانی که در این رشته مهارت داشته اند ممکن بود نائل به افتخار نجیب زادگی شوند آنها شامل قانون تایلیک می شدند و مستقیماً باید در وزارت دفاع مشغول به کار می شدند آنها به عنوان محافظان پادشاه خدمت می کردند موی تای میراث فرهنگی با ارزش تایلندی ها تا دور دستها نیز گسترش یافته است در طول زمان تغییراتی یافته و منبع الهام هنرهای رزمی بیشماری گشته است. موی تای هنر مبارزه بدون سلاح است در زمانهای گذشته حتی علاوه بر استفاده از دستها، پاها، زانوها و آرنج ها استفاده از سر نیز مرسوم بوده است بوکس تایلندی در زمان حکومت شاه رامای پنجم به طور جدی به عنوان یک رقابت ورزشی مورد توجه قرار گرفت پادشاه(پرایا ننتیسن سارنتارا پاکدی فرمانده گروه پیشاهنگ تقاضا کرد که ورزشگاهی در دانشکده سوان کولاب بسازد تا بتوان هر شنبه مسابقه موی تای باستانی را در آن برگزار کرد. بوکسورها با دستانی که به دور آنها نوارهایی بسته بودند می جنگیدند هزینه ورودی مسابقات از 50 ساتانکس تا یک بات متغیر بود (در آن زمان با 25 ساتانکس می شد 8 بشقاب برنج و یک دسر خرید)مبارزه با مشتهایی که به دور آن نوار پیچیده شده بود در 11 راند سه دقیقه ای برگزار می شد فقط یک داور وجود داشت و هیچ هیأت ثبت امتیازی نبود وقتـی داور می خواست 2 بوکسور را از هم جدا کند بسیار بلند در سوت خود می دمید فقط اولین مسابقه در زمین چمن دانشکده سوان کولاب برگزار شد بعد از آن رینگ مناسبی که از چوب ساخته شده بود مورد استفاده قرار گرفت بعدها از بوکسورها خواسته شد تا بر حسب مسابقات بین المللی از دستکش استفاده کنند رینگ بوکس نیز مطابق با استاندار بین المللی شد قوانین برای کنترل مبارزه به کار گرفته شدند آنها روحیه ورزشکاری را جایگزین خلق و خوی رزمی کردند. بوکسورهای تایلندی در گذشته در بوکس تایلندی ماهر بودند چون هنری بود که هر مردی که سرش به تنش می ارزید می بایست آنرا یاد می گرفت همه از اینکه از حریف امتیاز بگیرند به خود افتخار می کردند آنها مبارزه می کردند چون پای آبرویشان در میان بود آنها برای یک فتح و برد کامل که در آن هیچ شکی نباشد مبارزه می کردند آموزش حرکات اصلی و ترفندهای اصلی موی تای از گروهی به گروه دیگر و از استادی به استاد دیگر متفاوت بود با بررسی وای کرو هر کسی می توانست مبدا مکانی سبک بوکسور بازی کننده را تشخیص دهد. محبوبیت موی تای به هند نیز رسیـده است هر کسـی که می خواست پادشـاه شود می بایست چهار رشته بوکس از هجده رشته صلی را یاد می گرفت این چهار رشته متشکل از کانیکا = هنر حرکات بدن ، آتیهاسا تاریخچه شکل ابتدایی حرکات حماسی،(موی) هنر رشته بوکس و مونتا کلمات جادویی پادشاه آینده می بایست همه این چهار رشته را با موفقیت پشت سر می گذارند تا می توانست بر تخت سلطنت بنشیند. از زمان مای سیسوک در زمان باستان تا سوخوتای ،هنر بوکس تایلندی به شکل امروزی درآمد(مبارزه چند وجهی) یعنی در زمان سلطنت رفتاناکوزین و آیودها اول در زمان سلطنت راتاناکوزین دوم به شکل موی لای درآمد و نامش هم زمانی به صورت موی تای شد که اسم کشور سیام به تایلند امروزی تغییر کرد اما متأسفانه با کم توجهی دولت تایلند در محافظت از ورزش موی تای کار به جایی رسید که فوت و فن اصلی سری و شگردهـای این ورزش با مـرگ استادانی که این رموز را می دانستنـد کم کم از صفحه روزگار محو شـد . موی تای یا همان تای بوکسینگ چیست؟ تعریف بوکس در واقع مبادله ضربات است. نوعی نبرد که در همه جای دنیا توسط کودکان و بزرگسالان تمرین می شود. یک سری حرکات کششی که با استفاده از قسمتهای مختلف بدن به عنوان اسلحه استفاده می شود. مبارزان ممکن است لگد بزنند، با سر ضربه بزنند، محکم یکدیگر را بچسبند، مشت بزنند، چنگ بزنند، همه اینها بخشی از موی تای (تای بوکسینگ) هستند. در واقع مبارزه ای است با کمک تمام سلاحهایی که انسان ذاتاً از آن برخوردار است موی تای از زمان باستان نوعی ورزش ملی بوده است و بخش مهمی از فرهنگ مردم تایلند محسـوب می شـده است زمانی که موضـوع موی تای به میـان می آمد نیاکان و اجداد مردم تایلند (درست به خوبی ما که امروزه می دانیم معنی آن چیست) می دانستند که مفهوم آن چیست، پایه آن چیست و فنونش چه می باشد. بوکس تایلندی یک هنر رزمی و روش دفاع از خود می باشد که قوانینش با آن بوکسی که در جوامع بین المللی انجام می گیرد، متفاوت است. در بوکس تایلندی، هیچ یک از قسمتهای بدن بیکار نمی ماند. حرکات بدن درست همانند حرکات ذهنی و فکری از نیازمندیهای هر بوکسور است. آن را موی تای یا بوکس تایلندی نامیدند . موی تای نوعی هنر است که همیشه در دسترس می باشد و سر آمد همه سلاحها می باشد ، کسی که بلد نباشد از این سلاحهای طبیعی استفاده کند هر چقدر هم در استفاده از سلاحهای خارجی و دفاعی ساخت بشر ماهر باشد باز هم در برابر کسی که می تواند به خوبی از اعضای بدن خود را به عنوان سلاح استفاده کند ضعیف است . افسانه های موی تای نای خانوم توم در دوران افول تایلند و پایتخت باستانی آن آیوتایا در سال 1767 ، وقتی که شهر به علت بی کفایتی فرمانروایان آن رو نابودی می رفت ، ارتش مهاجم برمه یک گروه از ساکنان را محاصره کرده و به اسارت گرفتند، در میان اسرا تعداد زیادی از موی تای کاران نیز وجود داشتند که توسط مردان برمه ای گونگ سوکی پرا نای گروه پوسام تون در شهر اونگوآ ، بازداشت شده بودند . در سال 1774 در شهر رانگون برمه ، لرد حانگرا ـ پادشاه برمه ـ تصمیم گرفت برای یاد بودا جشنی به مدت هفت شبانه روز بر پا کند . همچنین مسابقه بوکسی بین موی تای کاران تایلندی و برمه ای ترتیب داد که جایزه اش یک هدیه سلطنتی بود . یکی از برنامه های جشن نمایش کمدی محلی بود که لیکای نامیده می شد مسابقه شمشیر بازی نیز در نظر نیز گرفته شده بود رینگ بوکس در مقابل تخت پادشاه بر پا شده بود . در طول روز اول جشن یک بوکسور برمه ای برای نشان دادن علاقه و احترام خود به پادشاه بر یک موی تای کار تایلندی پیروز شد . داور مسابقـه هنــگامی که موی تای کار تایلندی وارد رینـگ شــد او را با نام نـای خانـوم تـوم معرفی کرد ـ یک بوکسور مشهور و نیرومند اهل آیوتایا ـ تماشاچی ها یک مبارز قوی تیره پوست را مشاهده کردند در بین تماشاچی های برمه ای یک گروه از برد های تایلندی بودند که به هم نگاه می کردند و برای او هورا می کشیدند به محض اینکه او با مبارزی روبرو می شد در برابر او شروع به رقص می کردند که باعث حیرت تماشاچی های برمه ای می شد . داور بعد توضیح داد که این رقص نوعی رسم سنتی است که مبارز برای احترام به مربی خود آن را اجرا می کند .هنگامی که علامت شروع مسابقه به صدا در آمد نای خانوم توم به سوی حریف خود حمله کرد و با مشت و ضربات آرنج به سینه او میکوبید تا زمانی که او برزمین افتاد داور به خاطر اینکه حریف او هنوز به خاطر رقص سنتی تایلندی مبهوت بود او را برنده اعلام نکرد به همین دلیل او مجبور شد تا با نه بوکسور برمه ای دیگر مبارزه کند این تصمیم سایر بوکسورهای برمه ای را واداشت تا داوطلبانه با نای خانوم توم برای شکست او اقدام کنند . نای خانوم توم قبول کرد تا برای حفظ اعتبار بوکس تایلندی با سایر بوکسور های برمه ای مبارزه کند آخرین حریف او یک استاد بوکس بود که در واقع برای تماشای فستیوال به این شهر آمده بود و بنابراین او داوطلبانه اقدام به مبارزه کرد اما خیلی زود به وسیله ضربات مشت و آرنج نای خانوم توم از پا در آمد به طوری که دیگر کسی جرات نکرد با او مبارزه کند . سرانجام پادشاه مانگرا که خیلی مجذوب مبارزه او شد بود . او را با هدایای مختلف به کشورش تایلند باز گردانید . در تاریخ از او به عنوان اولین موی تای کار تایلندی یاد می شد که توانست با افتخار بوکس تایلندی را معروف کند و به آن در خارج از مرزهای تایلند اعتبار و شهرت ببخشد طوریکه این داستان تا به امروز در تاریخ کشور برمه حفظ شده است هنگامیکه نای خانوم توم قبل از پادشاه مانگرا توانست برنه مبارز برمه ای غلبه کند پادشاه پر از احساس تحسین و احترام نسبت به او بود و می گفت که این نوع مبارزه و ورزش با خون تایلند یها آمیخته است حتی اگر بدون اسلحه و با دست خالی و به تنهایی می توانند حریفان خود را شکست دهند و استعداد آنها نیز جادویست . بنابراین اعتبار و شهرت موی تای بدین گونه به وجود آمد . هیچ بوکس دیگری مانند بوکس تایلندی وجود ندارد . زانوها ، پاها ، آرنج ها و مشتها از همه اینها استفاده می شود . و مهم نیست که بوکسور چقدر کوچک است او هر گز شکست نمی خورد . همه نه بوکسور برمه ای توسط یک بوکسور تایلندی شکست خوردند . مشهورتر از نام نای خانوم توم وجود ندارد . اگر چه او مرده اما شهرت و آوازه او زنده است . ما و همه کسانی که بعد از او متولد شده اند او را به خوبی می شناسند . او برای ملت تایلند و بزرگتر از آن برای تمامی ورزشکاران موی تای یک افتخار است

امضای کاربر :
دريا از نباريدن بارون خشک نميشه
دوشنبه 14 مرداد 1392 - 01:40
نقل قول این ارسال در پاسخ گزارش این ارسال به یک مدیر
rasool آفلاین




ارسال‌ها : 77
عضویت: 13 /5 /1392
محل زندگی: اصفهان
سن: 24
شناسه یاهو: irantricking@yahoo.com

پاسخ : 4 RE موي تاي

ورزش چیست :

وهمچنان رزمی منسوب به « رزم و یا رزمنده » بوده که رزم بمنی ( جنگ ، جدال، پیکار و نبرد) و رزمنده به معنی ( جنگجو و رزم اور) میباشد .


ورزش رزمی چیست :

ورزش رزمی عبارت از اجرای منظم حرکات بدنی است که با روح وجسم سرو کار داشته و هدف آن ارامش روحی وروانی و استراحت مغزی وفکری و اعتماد به نفس بوده وشامل دو قسمت « ورزش رزمی نرم و ورزش رزمی سخت » میباشد .

ــ ورزش رزمی نرم : این نوع از ورزشهای رزمی با نیروی روحی بدن بیشتر سر و کار داشته و ورزشکار در صدد است تا با ارتباط دادن مستقیم « فکر و روح » خویش با قدرت خارق العاده اسمانی ، نیروی و قوت بدست بیاورد که بگونه مثال میتوان از ورزشهای : « یوگا، چی کونگ یا تای چی ، فالون دافاو » و غیره نام برد .

ــ ورزش رزمی سخت : این نوع از ورزشها بر علاوه اینکه ارتباط مستقیم بالای فکر و روح دارد ، همچنان « جسم و یا بدن » را قوت بیشتر می بخشد تا از آن قوت در رقابت جسمی بین دو حریف
« بخصوص در جنگهای تن به تن » استفاده صورت گیرد ، که در مورد میتوان از ورزشهای : « موی تای « تای بوکس » ، شائولین ووشو، نینجوتسو، تکواندو، کاراته ، کونگ فو،ای کی دو، وینگ چان و غیره » نام برد.

موی تای چیست :

موی تای « بوکس تایلندی » به معنی « مشت زدن » و یکی از سبکهای آزاد ورزش رزمی است که ازجمله مهمترین سمبول‌ فرهنگی و ملی کشور تایلند بشمار رفته وهمه ساله تاریخ « 17 مارچ » بنام روز« موی تای » در این کشور تجلیل میگردد .

سپورت رزمی « موی تای» که در زبان انگليسی بنام « تای بوکسينگ » یاد میشود ، درزمانیکه کشور « سیام » نام خود را به « تایلند » تغییر داد ، این ورزش رزمی نیز بنام « موی تای » مسمی شد.

تاریخچه « موی تای »:

موی تای به قبیله « تای » از سلطنت پادشاهی « تای مونگ و يا تای موآنگ » قبل از دوره دین « بودا » ارتباط دارد که در دو سمت رود « هوانگ هو و يانگ تسه » در سچوان و هوپی در جنوب کشور چين قرار داشت .

در آن زمان مردم « تای » بنابر هجوم وتعرض مجبور شدند تا به سمت جنوب مهاجرت نمایند که در آنجا نيز مورد حمله غير بوميان قرار گرفتند ، بنآ اين قبيله به فکرافتاد تا برعلاوه استفاده از اسلحه های موجود آن زمان ،از ضربه های« مشت، آرنج ، زانو و لگد » در نبردهای تن به تن
استفاده نمايند .

بعدها طوايف ( تای مونگ ) به صورت يک ملت مستقل با هم متحد گرديدند و در جنوب رودخانه مکونگ با تشکيل سرزمينی مستقل پرداختند و ضمنآ برای دفاع از سرزمين خود و جلوگيری از تاخت و تاز دشمنان ، سیستم دفاعی را با استفاده از ورزش رزمی ایجاد کردند ، که بعدها محبوبیت و احترام به این فرهنگ ملی باعث آن شد تا آ نعده از افرادیکه میخواستند به فرمانروایی و یا حکومت دست یابند ، مجبور بودند که از جمله هجده سبک « موی تای » به تعداد چهار سبک آن را که عبارت از :

هنرحرکات بدن ، تاریخچه‌ اجداد قهرمان ، هنر مشت‌ زدن و طلسم افسانه‌ ئی » بود ، اموزش و دسترسی کامل داشته باشند.

ضمنآ قابل تذکر است که مردم تایلند در هنگام نبرد ، بخاطر تقویت روحیه نیروهای خود از موزیک و خواندن دعاهای خاصی استفاده میکردند و همچنان بدون از پوشیدن « تنبان و پیراهن سنتی » از پارچه‌ تکه و کمربندهای مخصوص به عنوان محافظ و جلوگیری از نفوذ نیروهای « هیپنوتیزم‏ کننده و یاجادوگری » استفاده میکردند که این نوع موزیک و پارچه ها قرار ذیل است:


۱ـ مونگون « حلقه و یا سربند » :

مردم تایلند بر این اعتقاد بودند که قدرت‌های « جادویی و هیپنوتیزم‏کننده » به بالاترین قسمت بدن انسان یعنی « سر » تأثیر زیاد دارد ، به این اساس مردها نوارپارچه‌ای را که علائم و نشانه‌ های دعا بر آن نقش بسته بود ، به دورسر خود بسته میکردند که روش در ورزش رزمی « موی تای » نیز قابل استفاده قرار گرفت




۲ـ پراچیات « حلقه بازو و یا بازوبند »:

استفاده از پراچیات یا بازوبند از دیگر اعتقادات مردم تایلند بوده است ، شواهد تاریخی و باستانی نشان میدهد که در زمان قدیم ، اکثر مبارزان تایلندی هنگامی که میخواستند به میدان جنگ وارد شوند، نوار باریکی را به دور بازوی ‏شان میبستند و معتقد بودند این پوشش به آنها « نیرو » داده و از خطر محفوظ میدارند .




۳ــ وای کرو « موسیقی سنتی »:

درزمان های گذشته کشورهای مختلف ، برای نیروهای نظامی خود نوعی موزیک را در نظر میگرفتند که از آن درهنگام جنگ برای تقویت روحیه نیروهای خود استفاده میکردند، چون هنر رزمی موی تای در گذشته جزی تمرینات نیروهای نظامی و سربازان کشور تایلند بود ، بنآ اکنون هم در ین کشور مبارزه و مسابقات « تای بوکسینگ » با صدای طبل و نوعی موسیقی همراهی میشود، که هدف ان تشویق وتحریک کردن مبارزین « جنگجویان » بخاطر وارد کردن ضربات سنگین بالای جانب مقابل است .

همچنان باید خاطر نشان ساخت که موسیقی سنتی « سارما » و یا « وای کرو » در میدان جنگ و یا رینگ تای بوکس » سمبلی از حرکات سنتی و نوع رقص مخصوص « تای بوکسرو با جنگجو » برای قدرشناسی و سپاس از زحمات « والدین و استاد » میباشد ، بخاطر اینکه والدین در زندگی زحمات بسیار زیادی را دربزرگ کردن و تربیه اطفال خویش میکشند واستاد « ترینر » نیز با مثل « مادر و پدر » زحمات دلسوزانه کشیده و تمام قوانین ، مقررات و تخنیک این سپورت رزمی را با کمال امانتداری که توام با مراعت کردن « دسپلین » میباشد ، برای شاگرد خویش یاد میدهد .


حرکات و ضربات « موی تای »:

در ورزش رزمی « موی تای » از حرکات و ضربات « مشت ، آرنج ، زانو و لگد » به شکل ذیل استفاده صورت میگیرد :

ــ ازساقهای پای : مانند چوبی بلند برای دفاع و ضربه زدن .

ــ از بازوهای دو دست : به عنوان دو شمشير برای دفاع کردن.

ــ از مشتها : برای کوبیدن و خرد کردن.

ــ از آرنج دستان : به عنوان ضربات نيزه.

ــ از زانوها : به مثل گرز ، برای ضربه زدن و دفاع کردن.

ــ از پاها : به مثابه چاقو و تبر.




فعالیت بین المللی « موی تای »:

اداره‌ تربیت بدنی وسپورت کشورتایلند، در دو دهه‌ اخیر ورزش رزمی « موی تای » را در سطح بین‌المللی گسترش داد و فعالیت خود را از سال « 1985 میلادی » با تأسیس کردن « انجمن موی تای آماتور تایلند » آغاز کرد و به تعقیب آن کوشید تا این سپورت رزمی ، در جمع سایر سپورتها در چوکات رسمی شامل گردد .

به این اساس درسال « 1999 میلادی » در جلسه‌ که با حضور داشت اعضای کمیته المپیک آسیا درکشور کویت برگزار شد ، در آن جا فیصله به عمل آمد تا ورزش رزمی « موی تای » مانند سایر سپورتها ، به عضویت رسمی « کمیته المپیک آسیایی » پزیرفته شده و همه ساله مسابقات آن تحت رهبری « کمیته المپیک » تدویر گردد .


ضمنآ باید خاطر نشان ساخت که دامنه نفوذ سپورت رزمی « موی تای » و یا « تای بوکس » به نقاط مختلف جهان ، به خصوص کشورهای اروپایی رسید و حال این سپورت رزمی در چوکات « مکاتب ، کمیته ها ، محلات و کلپ ها » فعالیت مینماید و مسابقات آن به اساس نورم و یا قوانین همان مراکز سپورتی ، برگزار میشود که اکثرآ نورم های معین این ورزش رزمی مراعت نمیشود .

بنآ در این مورد ضرورت جدی است تا مرکز واحد تحت رهبری « سازمان و یا کمیته » مسکی وفنی در سطح کشورهای « اروپائی » تاسیس گردد ، تا از یک جانب روش و میتود اساسی این ورزش رزمی حفظ و محفوظ شود و از جانب هم این مرکز واحد « ارو پائی » با تنظیم کردن « اساسنامه و مقرره » واحد ، بتواند به نمایندگی از تمام « مکاتب، کمیته ها ، محلات و کلپ ها » سپورت رزمی با اداره « انجمن موی تای آماتور تایلند » منحیث « مرکز رهبری» روابط کاری ، تامین و برقرار کند .

امضای کاربر :
دريا از نباريدن بارون خشک نميشه
دوشنبه 14 مرداد 1392 - 01:41
نقل قول این ارسال در پاسخ گزارش این ارسال به یک مدیر



برای ارسال پاسخ ابتدا باید لوگین یا ثبت نام کنید.


پرش به انجمن :

انجمن هنرهاي رزمي ايران

تماس با ما | موي تاي | بازگشت به بالا | پیوند سایتی RSS